* به‌محض شنیدن تقاضای کودک، «نه» نگویید. ابتدا بررسی کنید، اگر دلیلی منطقی داشتید، «نه» بگویید و اگر دلیلی ندارید یا قبول کنید و یا قول دقیقی برای آینده به او بدهید.
* به‌صورت پرسشی پاسخ ندهید؛ برای مثال اگر کودک بستنی خواست نگویید «فکر نمی‌کنی نزدیک شامه!» بلکه بگویید «نه!»
* به‌گونه‌ای پاسخ ندهید که مجبور به بحث کردن شوید؛ برای «نه» گفتن خیلی دلیل نیاورید تا کودک هم یکی‌یکی آن‌ها را رد کند و بحث و جدل پیش بیاید.
* بعد از پاسخ روشن و کوتاه «نه»، چراها و نق‌زدن‌های کودک را نادیده بگیرید.
* اگر نادیده گرفتن برایتان سخت است، بعد از هر بار نق زدن کودک، جمله کوتاه آخر خود را البته با همان لحن، تکرار کنید. مثلاً «شکلات، بی شکلات!»
* عدم همکاری او را با محرومیت، تنبیه کنید. برای مثال او را به اتاقش بفرستید و یا از تماشای برنامه کودک منعش کنید.
* به همکاری کودک امتیاز دهید؛ هر چند امتیاز یک جایزه.[1]
1- ماهنامه خانه خوبان، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، معاونت تربیتی فرهنگی.
منبع
کلمات کلیدی:
